Wszystko zdaje się dzielić mnie Ciebie. Ulituj się nade mną. Przecież ty, Boże ukryty w Eucharystii możesz wszystko.

Przedmiotem mojej rozmowy z Jezusem Eucharystycznym powinno być to wszystko, co w ciągu dnia tak bardzo wciąga mnie w hałas doczesności i odrywa mnie od Niego, od Jedynego, który mnie kocha i Jedynego, który mnie nigdy nie opuści. Mam próbować nawiązać z Nim, moim Boskim Przyjacielem rozmowę-modlitwę bardzo osobistą i opierając się na niej próbować wejść z Nim w bliską więź. Eucharystia to przecież Ktoś, do kogo zawsze mogę zwrócić moją duszę. A zwłaszcza w czasie eucharystycznego działania Chrystusa mającego przecież tak wielką wagę, że powinno wciąż na nowo mnie zdumiewać. Bo Jezus nie tylko włącza w swoją eucharystyczną Ofiarę moje codzienne nadzieje − aby je przemieniać, przetwarzać i uwznioślać − ale pragnie żeby między mną a Nim tworzył się klimat przyjaźni.