Bóg czyni się widocznym w swoich świętych ale najpełniej objawił się w Jezusie Chrystusie, jest też obecny w nas na tyle, na ile mu pozwalamy. Zadaniem Ducha św. jest, by ukształtował w nas Bega. Świętość to życie Bogach nas, a nie spektakularne czyny, które mogą być, ale nie muszą. Dochodzenie do świętości to 2 etapy: pierwszy na ziemi, a drugi w czyśćcu. Chodzi o to by bardziej słuchać Boga niż siebie, bo w Nim żyjemy i w Nim się poruszamy. Świętość polega na tym, że to On ma żyć i poruszać się w nas, ale dokonuje się to tylko za naszą zgodą. Bóg daje nam wolność, a chodzi o to, abyśmy my dali Jemu wolność działania w nas. Widząc swoją niewierność możemy wołać do Maryi i prosić ją, by to Ona działała w nas i by to Ona otwierała nasze serce na Boga.

Święci staję się święci nie przez to, że dokonują wielkich dzieł, świętość nie jest nagrodą za dobrze wykonaną pracę czy dobre uczynki. Jest ona darem Boga za pokorne przyjęcie cierpienia lub ofiary

W dniu wczorajszym w Białymstoku odbyło się Sympozjum Naukowe „Świadek Miłosierdzia Ks. prof. Tadeusz Dajczer (1931 - 2009)". Sympozjum rozpoczęła Msza św. pod przewodnictwem J. E. Abp dr Tadeusza Wojdy z udziałem zaproszonych gości i uczestników sympozjum. W prelekcjach oprócz bp dr hab. H. Ciereszko i ludzi nauki głos zabrali świadkowie życia wiarą ks. prof. Tadeusza Dajczera - jego penitenci. Ks. prof. Tadeusz Dajczer, założyciel Ruchu Rodzin Nazaretańskich, został przedstawiony jako naukowiec oraz, a może nade wszystko, jako autentyczny świadek żywej wiary, kierownik - ojciec duchowy, ukazujący drogę ku świętości odkrywanej w codzienności, do zjednoczenia z Chrystusem przez Maryję. Niewątpliwie był świadkiem Miłosierdzia, które najpełniej przejawiało się poprzez jego postawę, życie Eucharystią i posługę konfesjonału.

Co mi jest potrzebne, by zaczął we mnie żyć Bóg... To światło łaski.

Maryja żyła Bogiem. Miała w swoim sercu taki klimat, że jej życie wydało plon. Maryja była oddana Bogu. Ona była gotowa do przyjęcia tego, co chce jej dać Bóg, mimo że miała pomysły na swoje życie. Była jednak gotowa to zostawić by przyjąć Bożą Wolę. A jaki jest klimat w moim sercu…

Pan Jezus widzi grzech, ale widzi też duszę. Jezus wpatruje się w nasz życie i widzi pokłady dobra, które On chce odkryć. My na co dzień kształtujemy swoje życie w konkretnym środowisku, ale czy szukamy Woli Bożej. Maryja miała świadomość swojej słabości, i że jako człowiek jest jedynie narzędziem Boga. Jeżeli w życiu przychodzi jakieś rozczarowanie, wówczas możemy zauważyć, że Pan Bóg chce inaczej. Jeżeli chcemy naśladować Maryję, to całe nasze życie powinno być pragnieniem służby. My chcemy budować swój autorytet, ale ON chce, byśmy budowali JEGO autorytet . Przywiązanie jest formą zniewolenia. Modlitwa to życie obecnością Boga. Przywiązanie do naszej najlepszej modlitwy może być przeszkodą do życia Bogiem. By wzrastać trzeba być zniewolonym Bogiem, a nie swoimi przywiązaniami. Czy rezygnujemy w swoim życiu z siebie dla Pana Boga, dla drugiego człowieka… Od Boga otrzymaliśmy też talenty, usposobienia, ale tu chodzi o usposobienia duszy. Bez światła nie żyję. Czy jest we mnie usposobienie na Pana Boga nie na schematy, nie na nasze metody… Gdzie szukam światła…

homilia

Maryja usłyszała słowo Boże i zgodziła się na nie. Pan Jezus chcąc nam ofiarować siebie wskazuje jaki jest pierwszy krok. Tym krokiem jest wsłuchanie się w Słowo Boże. Jeśli zasłuchamy się w nie, znajdziemy bliskość Jezusa Trzeba mieć serce otwarte by spotkać Jezusa. Słowo chce przygotować nas do obecności Pana Jezusa. Słowo to nie tylko te wypowiedziane, ale to wszystko co się wydarza. Maryja zachowywała i rozważała, ale nie komentowała. Ważne jest byśmy nie komentowali słów bliźniego. Pan Bóg. chce się nami posługiwać. „Błogosławieni, którzy słuchają Słowa Bożego i zachowują je”.